Van regenwolken naar rookwolken

Ha lieve familie en vrienden,

Inmiddels zijn we al weer bijna 2 weken in Australië, dus tijd voor een nieuwe blog en fotoreeks! Het is bizar hoeveel we gezien hebben in zo'n korte tijd en het voelt daarom ook alsof we er al maanden zitten. Toen we de vorige blog schreven, waren we nog in het koude Melbourne, nu zijn we ruim 1600 kilometer verder en is de temperatuur bijna verdriedubbeld. Genoeg om over te schrijven dus, maar we beginnen nog even in Melbourne, want anders zouden jullie de pinguïns missen.

Laatste dagen in Melbourne 

In Melbourne zijn genoeg kerken te vinden, dus daar maken we de eerste zondag dat we in Australië zijn gebruik van. We gaan eerst naar een traditionele Presbyteriaanse kerkdienst, om daarna 50 meter verderop een Hillsong kerkdienst bij te wonen. Het is uiterlijk gezien een groot contrast, maar inhoudelijk waren er verassend veel overeenkomsten. Het is in ieder geval heel gaaf om het allebei meegemaakt te hebben. 

Zondagavond gaan we voor het eerst naar het strand, waar net na zonsondergang dwergpinguïns langzaamaan het water uit komen om zich tussen de rotsen te nestelen voor de nacht. Voor zulke kleine diertjes maken ze een monsterlijke herrie en volgens mij genoten ze van de aandacht, want ze bleven maar rondjes lopen en ze waren totaal niet bang om dichterbij te komen.

Brisbane

Na nog een paar dagen rustig aan mooie plekken van Melbourne te hebben gezien en leuke mensen te hebben gesproken is het tijd om afscheid te nemen van Melbourne en alle mensen die we daar hebben leren kennen. We vliegen die dag naar Brisbane, vanwege het betere weer en om daar in de buurt in het dorpje Moogerah te gaan werken. Moogerah ligt zo afgelegen dat er maar 2 keer per week een bus naartoe rijdt. Na een nachtje in een hostel kopen we in Brisbane nog de hoognodige spullen (zoals een gitaar) en worden we 's avonds opgehaald door onze leidinggevende bij het dichtstbijzijndste station. Tijdens de autorit in het donker zien we in een flits de eerste kangoeroe zitten. Mede omdat we een wedstrijd deden om wie als eerste een kangoeroe zou zien, konden we ons enthousiasme amper inhouden, waarop onze leidinggevende en zijn vrouw moesten lachen. Nu ruim een week later snappen we dat wel, omdat we inmiddels zeker 40 kangoeroes hebben gezien en ze regelmatig tussen de huisjes door hoppen.

Het baantje wat we hebben gevonden is bij een uienboerderij. De eerste dag besluiten we niet te gaan werken, aangezien men half vier al weggaat naar het werk, omdat de temperatuur dan beter te verdragen is. We spreken vrijdag een hoop mensen die wel zijn gaan werken en ze waarschuwen ons dat het heel zwaar werk is. De recordtijd waarop iemand zijn baan heeft opgezegd ligt rond de 1,5 uur na aankomst. We bereiden ons voor op het ergste als we zaterdag gaan werken, wat ervoor zorgt dat het enorm meevalt en we best een leuke eerste werkdag hebben. Hetgene wat het zwaar maakt is de hitte waarin we werken. We beginnen om 4 uur en werken door tot ongeveer 11 uur en dan is het al boven de 30 graden. Er is hier een hele stabiele hittegolf met standaard temperaturen boven de 30, vaak ook boven 35. Het enige wat we overdag doen is in bed liggen en slapen of lezen. Er is ook maar 1 plek in het kamp waar een beetje bereik is, waardoor we bezig zijn met een ongeplande, maar nuttige detox van ons mobieltje.

Aan het begin van de avond daalt de temperatuur, waardoor iedereen meer energie heeft. We gaan regelmatig even bij het meer in de buurt gitaar spelen, om vervolgens in het donker door het bos terug te lopen. Een van ons schijnt dan met een zaklamp op het pad om te zorgen dat we niet op een slang trappen, terwijl de ander de omgeving in de gaten houdt. Het is altijd weer een verassing wat we tegenkomen aan dieren. Naast kangoeroe's hebben we ook varanen van meer dan een meter lang, opossums, kikkers die vier keer zo groot zijn als in Nederland, gekko's en schildpadden gezien. Er zijn vast nog veel andere dieren die we nog niet gezien hebben in het donker, maar die ons wel hebben gezien.

Het leukste van deze plek is nog wel de mensen die hier ook wonen en werken. Iedereen is hier ontzettend aardig en gastvrij. Zo krijgen we een noodpakket aan eten van mensen op de eerste dag dat we hier zijn, als blijkt dat we alleen een kaal brood bij ons hebben en de supermarkt 25 minuten rijden is. Een ander leuk moment is bijvoorbeeld wasabi chips eten met Japanners, om vervolgens een halve liter melk te drinken. Of warm bananenbrood eten terwijl we luisteren naar de verhalen van een vrouw die opgegroeid is op Tonga, een klein tropisch eiland. En vooral heel veel lachen met onze Japanse, Taiwanese en Amerikaanse kamergenoten die ons nog kinderen vinden omdat we van de 21e eeuw zijn.

Om tijdens het werk niet verveeld te raken hebben we allerlei dingen bedacht om te doen als afleiding. Zo leren we Franse woordjes van een Franse collega, fluiten we liedjes waarbij er een iemand de bovenstem probeert te fluiten (omdat we voor onze collega's Nederland vertegenwoordigen denkt men nu dat alle Nederlanders full-time liedjes fluiten), luisteren we luisterboeken, klagen we weer even over hoe warm het is en vragen we ons af of we ons de volgende keer misschien niet moeten insmeren omdat we anders nooit bruin worden.

Bosbranden

Toen we naar Brisbane vlogen, wisten we dat het omringd werd door bosbranden, maar we hadden geen idee wat we moesten verwachten. Na de eerste nacht in Moogerah werden we wakker met een brandlucht en zagen we grote rookwolken opstijgen in de verte, maar volgens de anderen was het normaal en ruim een week later zijn we eraan gewend geraakt. In het meer vlakbij komen helikopters soms water scheppen, om het vervolgens over het brandende bos te gooien. Het vuur blijft gelukkig minimaal 6 kilometer ver weg, waardoor we ons geen zorgen hoeven te maken. "No worries mate", zouden de Australiërs zeggen.

Verder

We hebben deze plek in the middle of nowhere nu best goed leren kennen. Omdat het eigenlijk te warm is om veel te werken en het niet zo goed verdient, blijven we hier nog wat dagen en gaan we daarna verder naar een volgende, nog onbekende bestemming. We houden jullie op de hoogte!

Bedankt voor het lezen en laat gerust een reactie achter:) 

Liefs!

Debora en Elvira